Dag 11 Wandelen tot je een ons extra weegt

De dag begint al vroeg vandaag. Als Gerard's ogen open gaan en tot de conclusie komt dat deze voorlopig niet meer dicht gaan blijkt 05.30 te zijn. Het ontbijt is er natuurlijk pas om 7 uur, dus dan maar even hardlopen. Na al dat gesport van gisteren (en dat in combinatie met het belachelijke tijdstip) protesteerd het lichaam toch een beetje tegen - alleen maar even de oprijlaan heen en weer dan, is maar 6km totaal.

Na het ontbijt staat een wandeltocht van +/- 2.5 uur op het programma. Deze toch gaat helaas niet richting de rivier naar de nog natte gedeeltes, maar de andere kant op door soort van weilanden waar we regelmatig stukjes bos doorkruisen. Al met al best een leuke route waarin we nog apen zien, een nest Jabiru's (enorm groot!) en een wandelende boom. Deze laatste doet er wel een paar generaties over om een stuk te verplaatsten, maar zo'n boom heeft natuurlijk alle tijd.

Als we rond kwart over tien terug zijn is het uiteraard eerst even tijd voor een verfrissende plons in het badje om daarna weer in het ritme van slapen, eten, slapen de tijd door te komen tot de middagexcursie. Het is maar goed dat we rustig aan doen, want het is erg warm! Vanmiddag is het tijd voor een jeepsafari. Tenminste, we gaan eerst even een uurtje hobbelen in de truck waarmee we hier ook zijn gekomen, vervolgens even wandelen en dan in het donker weer terughobbelen om zo hopelijk nog meer wildlife te zien.

Tijdens het hobbelen zien we weer een hoop vogels, kaaimannen en zelfs in de verte een Capibara. Deze laatste is het grootste knaagdier ter wereld, eigenlijk is het een combinatie van een varken en een cavia. Na ongeveer een uurtje is de brug waar we overheen moeten ingestort en zullen we verder moeten lopen (zoals gepland). De gids loodst ons door verschillende stukken bos en langs "wetlands" wat zeker tegen de inmiddels al wat lager hangende zon een mooi beeld geeft.

Als we weer in een stukje bos zijn gaat het helaas behoorlijk mis. De groep loopt vlak langs een wespennest vol met zwarte, ongeveer 3 cm grote wespen. Deze voelen zich schijnbaar redelijk bedreigd want zetten de aanval in. Verschillende mensen uit de groep (waaronderAlice) worden gestoken wat uiteraard voor een redelijke paniek zorgt. "Move! Move!" roept de gids, alsof we dat zelf niet zouden bedenken. Gerard loopt helemaal achteraan en kan met een grote boog om het nest heen lopen zonder er last van te hebben. Als de groep veilig is en de gids terug gaat om het nest af te branden wordt de schade duidelijk: 4 mensen zijn gestoken waarvan een 2x in de nek. Met name de steek van ALice in de onderarm begint wel erg op te zwellen, alsof ze een ons extra vlees aan die arm heeft hangen. Als de gids terug komt blijkt dat ook hij een aantal steken heeft opgelopen. Gelukkig weet hij ook te vertellen dat ondanks dat ze wat groot zijn dit gewoon "normale" wespen zijn en ze dus geen eng gif of enge ziektes bij zich dragen. Toch wel een beetje met de schrik in de benen lopen we terug naar de truck die ons terug zal brengen naar de fazenda. We zien verder dan ook niet zo veel meer.

Eenmaal in de truck begint het aardig te schemeren en gaan we op de terugweg op zoek naar nog meer wild. Grappig om al de kaaiman oogjes op te zien lichten als we langs een plas met water rijden. Redelijk snel zien we ook nog eengezinnetje Capibaran's die voor de truck uit lopen en uiteindelijk de bosjes in verdwijnen - wat dat betreft was de missie dus geslaagd.

Eenmaal terug gaan we maar gauw eten en slapen.