Dag 4 Curitiba – Foz do Iguacu

Als om 6.00 uur de wekker gaat zijn we al lang en breed wakker en al bijna druk bezig om de tas in te pakken (geeft meer tijd voor het ontbijt!). Vandaag staat een lange busreis op het programma (+/- 12 uur incl stops) richting Foz do Iguacu. Bij dit plaatsje liggen fantastisch mooie watervallen (of eigenlijk liggen deze net aan de andere kant van de Argentijnse grens, maar volgens de Brazilianen hebben zij het mooiste uitzicht). De bedoeling is om rond 7.30 te vertrekken, maar we lopen iets vertraging op omdat de uitcheck procedure onder andere omvat dat alle kamers gecontroleerd moeten worden voor vertrek :-S

Eenmaal onderweg gaat de reis best voorspoedig, gelukkig weinig last van verkeer. Het is mooi weer en veel te zien. Het terrein varieert van bergachtig met veel bossen tot aan glooiende groene velden. Ook apart zijn de …. Bomen, dit zijn net hele grote paraplu’s. De boom is tot bijna aan de top kaal, bovenin lopen de takken bijna horizontaal van de boom weg waarbij ze iets naar boven buigen,net als een paraplu die door harde wind is omgeklapt. Aan het uiteinde van deze takken zitten bossen met “naalden”.

Redelijk voor op schema bereiken we de plek waar we gaan lunchen – een Braziliaanse variant van een AC restaurant eigenlijk. Dit restaurant is eigenlijk een grote hal bestaande uit 3 delen, allereerst is er het “shop” gedeelte waarbij je een beetje dezelfde dingen vind als bij ons langs de snelweg, vervolgens een soort eiland waar je Braziliaans cafetariavoer kunt bestellen en aan het einde is het buffetrestaurant. Het grappige van deze laatste is dat alles wat je opschept vervolgens gewogen gaat worden en dat je een vaste prijs/kg betaald (in dit geval R$ 31,90 – wat ongeveer 15 euro is). En gelukkig voor Alice hebben ze ook hier weer de echte oranje Fanta Orange (die hebben ze eigenlijk overal, behalve in Europa).

Rond half 2 gaan we met goede moed weer verder. En onze goede moed wordt beloond,want de reis verloopt voorspoedig en al met al zijn we bijna een uur voor geplande aankomsttijd in Foz do Iguacu. Tijd voor de avondrituelen dus: douchen, eten en slapen.

We besluiten met zijn allen naar een restaurant te gaan waar ze onder andere …. Serveren – dit is een typisch Braziliaans stoofpotje waarbij het vlees (soort draadjesvlees) minimaal 18 uur moet sudderen. Over het algemeen zijn de gerechten die hier geserveerd worden te veel voor 1 persoon (zelfs voor ons flinke eters) dus wordt vaak 1 gerecht voor 2 personen besteld. Scheelt ook weer in de kosten, dus goed voor ons hollanders. Uiteindelijk nemen we samen met 2 anderen 3 gerechten van het stoofpotje.

Terwijl ze eten aan het klaar maken zijn begrijpen we dat we live muziek bij het eten krijgen. In de hoek zit namelijk een kereltje met een gitaar een beetje te tokkelen en af en toe een beetje mee te neurien, dus die zal wel aan het afstemmen zijn om zo dadelijk flink los te gaan. In principe moeten we hier ook voor betalen (R$ 2,50, ongeveer € 1,25 pp), maar als we het niet mooi vinden hoeven we het niet te betalen, krijgen we te horen.

Inmiddels is het stoofpotje gearriveerd en dit is inderdaad erg lekker, zeker een aanrader voor de volgende keer. Heel zacht vlees, lekker kruidig en inderdaad genoeg voor 4 personen. Zullen we zeker nog een keer nemen.

Na een Braziliaanse espresso (dus lekker sterk) tijd om af te rekenen (ook handig met zo’n grote groep, allemaal apart afrekenen :-S). Inmiddels is gebleken dat het afstemmen van die kerel eigenlijk al gewoon het concert is, of hij was aan het eind van de avond nog steeds aan het afstemmen want het niveau en soort van de muziek was nog niet echt veranderd. Dus, hollanders als we zijn, hebben we dan ook niet voor de muziek betaald – hij zal eerst nog even moeten oefenen.

Het hotel dat we hier overigens hebben (en we voor het eerst 3 nachten blijven) is wel meer volgens de eenvoudige standaard die we gewend zijn als we zelf reizen, maar dan wat minder schoon :-S Nu was het niet helemaal noodzakelijk om Red mijn vakantie en Rob de Geus in te schakelen om met zijn mooie blauwe lamp naar onzichtbare vloeistoffen te gaan kijken, maar een vriendelijk verzoek om de kamer toch even goed schoon te maken was toch wel even op zijn plaats.