Dag 5 Iguacu Falls deel 1

Prinsjesdag in Nederland, Iguacu Falls dag voor ons in Brazilie. Eindelijk kunnen we een keer een dagje uitslapen want we hoeven pas om negen uur te vertrekken richting de watervallen. Wel een beetje jammer is de weersverwachting voor vandaag: Thunderstorms.

“Gelukkig” onweert en regent het ’s nachts al flink en is het redelijk droog ’s ochtends, maar jammer genoeg wel erg grijs. De weersverwachting is dat het ’s middags wel opklaart, maar de planning is om alleen ’s ochtends naar de watervallen te gaan zodat we ’s middags tijd hebben voor andere dingen.

Eenmaal aangekomen bij het park is er allereerst de optie om een helicoptervlucht te maken boven de watervallen, een van de meest spectaculaire methodes om de watervallen te bekijken. Er zijn er een paar die dit willen (wij slaan even over), maar helaas vliegen ze niet vanwege het beperkte zicht – misschien dat dit later nog wel kan, dus eerst maar even het park in. Als we de bus uitkomen staan ze al klaar om ons poncho’s te verkopen – dit is niet omdat ze veel regen verwachten, maar omdat er plekken bij zijn waarbij je flink nat wordt van de watervallen zelf.

Als we afdalen naar het eerste uitkijkpunt van de watervallen zien we meteen waarom deze watervallen op de werelderfgoedlijst van UNESCO staan – wat een fantastisch uitzicht! Weinig nut om hier te gaan beschrijven hoe het er uit ziet als we zulke fantastische foto’s hebben, maar de kracht en de massaliteit (is dat een woord?) van deze watervallen is heel erg indrukwekkend. Enige downside: Het is erg grijs en grauw, toch jammer.

Bij dit eerste uitkijkpunt is meteen de mogelijkheid om leuke dingen te gaan doen, je kunt hier namelijk vanaf 55m hoogte abseilen, maar dan zonder berg, dus gewoon los aan een touwtje. Als echte OUT!door sporters iets wat je natuurlijk niet kunt laten schieten dus na korte twijfel of het de moeite waard is besluit Gerard dit maar eens te gaan doen. Uiteraard is dit ook typisch iets voor Alice, die zou dit dus ook heel graag doen, maar aangezien Henk nog een beetje hoogtevrees heeft is het beter om dit maar even niet te doen. Uiteraard is het een fantastische ervaring om op 50m hoogte los aan een touwtje te hangen, zeker met dit uitzicht op de achtergrond! Interessant detail van deze expeditie zijn de aasgieren die toch wel erg veel interesse blijken te hebben voor wat hier gebeurd… Wel jammer dat je na de afdeling de 55m omhoog met een wankel wenteltrappetje moet doen en je niet “gewoon” omhoog kunt klimmen.

We vervolgen onze tocht aan de Braziliaanse zijde van de rivier terwijl we uitkijken over de rivier naar de watervallen aan Argentijnse zijde. Op verschillende plekken kom je erg dicht bij de watervallen waardoor je af en toe wordt aangevallen door een koude, vochtige waas – maar het blijft een erg indrukwekkend gezicht en het blijft jammer dat het zo grijs is. Helemaal aan het einde van het pad daal je af naar de onderkant van het einde van de watervallen waar 90^o om ons een de watervallen neer komen. Wederom erg indrukwekkend al dat natuurgeweld om ons heen en hier is de koude nevel inmiddels veranderd in een stortbui van koude nevel die van alle kanten lijkt te komen. Uiteindelijk is er nog één uitkijkpunt aan de top van de watervallen en dan is het tijd om terug te gaan naar ons verzamelpunt waar we gaan lunchen en dan weer terug naar het hotel, of een stuwdam mochten we deze willen zien.

MAAR… terwijl we zitten te lunchen trekt het helemaal open en wordt het fantastisch mooi weer. Er gaan dus stemmen op van ons (en van de mensen die graag nog een helicoptervlucht willen maken) om misschien wat langer hier te blijven. Geen probleem om met openbaar vervoer terug te gaan en de stuwdam te missen (genoeg stuwdammen gezien, vorig jaar nog in Azie), maar wij doen graag de route nog een keer.

Zo gezegd zo gedaan en lopen we de route langs de watervallen nog een keer, maar dan in omgekeerde volgorde en met fantastisch weer. En was het al indrukwekkend met grijs weer, met een zonnetje en half bewolkt is het nog 10x mooier. Wat een spektakel (zie foto’s J )

We vertrekken ten slotte gezamenlijk uit het park waar een gedeelte van de mensen door gaat naar de stuwdam en een gedeelte naar de helikoptervlucht gaat. Wij gaan mee met de laatste alhoewel wij zelf niet gaan vliegen. Terwijl de anderen uit de groep zitten te genieten van het uitzicht in de helikopter zitten wij te genieten van het zonnetje met een ijsje. Alice en Henk besluiten ondertussen dat in een helikopter zitten eigenlijk voor mietjes is en het veel stoerder is om eronder te hangen – zo gezegd zo gedaan dus J

Vervolgens weer terug met openbaar vervoer naar het hotel waar Alice en Henk even gaan pinnen en lekker gaan zonnen/uitrusten aan het zwembad bij het hotel, terwijl Gerard even een heuveltraininkje hardlopen doet van een uurtje #uitslover.

’s Avonds weer met zijn allen naar een restaurant waar we erg lekker eten, maar het helaas ook heel lang duurt. Na bestelling duurde het ongeveer een uur voordat de gerechten werden opgediend (en we waren pas om 20.30 ofzo in het restaurant). We werden ook nog eens redelijk ongerust toen de ogenschijnlijke, enigszins proportionele eigenaar een gitaar pakte – maar dit bleek alles mee te vallen! Hij speelde echt leuke muziek en kon nog goed zingen ook.

Zeer moe maar zeer voldaan gaan we slapen.