Dag 3 Train & Train

Zondag 18 september – de dag dat de Keniaan Patrick Komon het parcoursrecord van de Dam tot Damloop (10 EM) verbeterde naar 44,27 (net 4s langzamer dan het wereldrecord van Haile Gebreselassie). Een dag die wij dus niet voorbij konden laten gaan zonder een goede hardloopTRAINing. Maar niet voordat we eerst even een stukje met de TRAIN zijn gegaan.

De trein vertrekt om 8.15, maar de kaartjes moeten betaald en opgehaald worden en het is best een eindje lopen, dus moeten we om 7.10 al weg. Het kost best veel moeite om op tijd te vertrekken, niet vanwege het vroege tijdstip, maar voornamelijk vanwege het fantastische ontbijt waar we moeilijk mee op kunnen houden. Heel veel verschillende broodjes, cakejes, vers fruit en hele sterke koffie.

Uiteindelijk aangekomen op het station wordt wederom duidelijk hoe luxe zo’n georganiseerde reis is. Terwijl wij allemaal een beetje de tourist aan het uithangen zijn is Marcella (reisleidster heeft ook een naam) druk met onze tickets regelen enzo. Relaxed, maar voelt ook wel weer een beetje lafjes. Wat dat betreft mis je de charme van het zelf op onderzoek uit gaan wel een beetje. Zelf bepalen waar je heen gaat, zelf je reis en vervoermiddel organiseren, zelf de frustraties hebben als het niet uitpakt als je van plan was, maar als je dan eenmaal onderweg bent ook extra genieten van het feit dat je het zelf weer georganiseerd hebt. Maar deze vakantie genieten we gewoon van de luxe!

De treinreis gaat van Curitiba richting de kust naar Morretes. Deze spoorlijn is gebouwd om Curitiba met het kustplaatsje Antonina te verbinden. Voordat de spoorlijn er was kostte het namelijk 2 dagen om producten te transporteren tusssen deze plaatsen terwijl de afstand maar 75km is. Uiteindelijk is in 1885 dus deze 45km lange spoorlijn aangelegd. Het bouwen van deze spoorlijn heeft aardig wat voeten in aarde gehad, want in totaal zijn er 13 tunnels voor gegraven en 67 viaducten aangelegd. Het bouwen heeft 5 jaar geduurd (terwijl er 30 jaar voor gepland stond). Aangezien een groot deel van de spoorlijn tegen de steile hellingen is aangebouwd was het ook een erg onveilige klus, in totaal zijn er zo’n 2000 mensen omgekomen bij de bouw. Maar het is verder wel en mooi ritje hoor!

De kaartjes die we krijgen geven ook en stoelnr aan en zodoende wordt eigenlijk de groep een beetje door elkaar gehusseld. Zo zit Alice naast een man die samen met zijn vriend aan deze reis deelneemt en dat schijnt hem wel te bevallen: “Zo, dus dit is ook de nieuwe kamerindeling!” weet hij te concluderen.

Het ritje is erg mooi met varierende landschappen. Zo komen we langs weilanden, moeras, wat armere dorpjes en uiteindelijk komen we in een zeldzaam stuk Atlantisch regenwoud terecht waarin we diverse rivieren oversteken. Uiteindelijk nadat we het hoogste punt van de route bereikt hebben dalen we af richting Morretes. Hier beginnen de erg mooie uitzichten door de vallei. Aan de ene kant jammer dat er wat laaghangende bewolking is, maar aan de andere kant geeft dit ook wel weer een bepaalde sfeer. Aangezien ik bekend ben met mijn gebrek aan impressionistische schrijverskwaliteiten zal ik verder geen poging doen om de landschappen te beschrijven en zou ik aanraden gewoon de foto’s te checken.

Uiteindelijk zo’n 3,5 uur later komen we aan in Morretes, een rustige, relaxede stad. Het wordt wel de ecologische hoofdstad van Brazilie genoemd aangezien er een zeer uitgebreid openbaar vervoer netwerk is waardoor mensen liever de bus nemen dan de auto pakken (kunnen wij nog wat van leren). Daarnaast zal Curitiba een van de steden zijn waar de wereldkampioenschappen voetbal van 2014 plaats zullen vinden. Aangezien wij ‘s middags in Curritiba willen gaan hardlopen nemen wij direct de bus van 12.30 weer terug (de bus doet er maar een uurtje over) terwijl de rest van de groep nog wat langer blijft.

Omdat we Curritiba nog niet zo goed kennen zetten we even een 6km route in de Garmin die we vervolgens kunnen gaan lopen. Erg leuke route door de stad langs/door verschillende parkjes waar echt een zondagmidag sfeer hangt. Veel mensen die daar aan het rondhangen, bier drinken, lezen of aan het hardlopen zijn. Wat dat betreft blenden we goed in met de locals met uitzondering van het feit dat wij gewoon de hele stad als route gebruiken en ons dus regelmatig auto’s, bussen en motoren moeten ontwijken bij het oversteken (of zij ons dat kan ook). Aangezien Henk natuurlijk met zijn -20 weekjes nog niet zo ver kan lopen houdt Alice het na een rondje voor gezien terwijl Gerard vervolgens nog een rondje doet.

Opvallend overigens dat er veel mensen gewoon op straat rondlopen met een flesje bier in de hand. Niet alleen de wat minder florissante figuren, maar ook groepen jongeren en stelletjes – ze hebben vast geen APV hier.

Na wat relaxen en douchen etc is het rond 6 uur tijd om maar eens een beetje te gaan eten. We besluiten gewoon maar weer richting hetzelfde pleintje als gisteren te lopen en daar wel te zien waar we terecht komen. Daar aangekomen lopen we de andere “jonkies” van de groep tegen het lijf die al aan de Capirinha gezeten hebben en hetzelfde dilemma hebben als ons. Uiteindelijk vinden we een leuk restaurantje waar we met ons inmiddels zeer geraffineerde Portugees het redden om onze bestelling te plaatsen van een aantal hamburgers, pasta en vlees.

Aangezien het toch vermoeiende dagen zijn en we natuurlijk nog wel een beetje moeten wennen aan de nieuwe tijdzone gaan we vroeg naar bed. Zeker ook aangezien we morgenochtend om 07.30 in de bus moeten zitten (en we natuurlijk goed moeten ontbijten).Dus om 21.00 uur gaat het licht uit.